Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΡΟΚΟ

Όπως η πνοή του ανέμου μάς χαϊδεύει και ύστερα χάνεται, έτσι και το νερό κυλάει και πίσω δε γυρνάει. Όμως, όσα φύλλα κι αν πέσουν το φθινόπωρο κι όσο γυμνά κι αν μείνουν τα δέντρα το χειμώνα, κάθε άνοιξη η φύση ξαναστολίζεται και ομορφαίνει για χάρη μας. Κι εμείς την αγαπάμε. Έτσι είναι τα πράγματα. Για όλα. Και για τους ανθρώπους που αγαπάμε...

Kατάλληλο για τη διαμόρφωση προσωπικότητας.