ΔΙΗΓΗΣΗ ΜΑΡΓΑΡΩΝΑΣ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΟΥ

Η "Μαργαρώνα και ο Ιμπέριος" υπήρξε περίφημο γκραν-σουξέ της ελληνικής λογοτεχνίας. Το αναγνωστικό κοινό το αναζητούσε επί τέσσερις αιώνες (1543-1806). Οι εκδότες το επανεξέδιδαν συνεχώς. Ο δέκατος έκτος αιώνας ήταν σπουδαία περίοδος της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Συγγραφείς όπως ο Ariostο, αργότερα ο Cervantes και ο Shakespeare συνέχισαν τη μεσαιωνική πρακτική της αξιοποίησης πολλαπλών πηγών, γλωσσών και παραδόσεων αρχαίων και σύγχρονων, τις οποίες ανέσκαπταν σε κάτι καινούριο. Η Μαργαρώνα πετυχαίνει το ίδιο. Αφορμάται από μια παλιά γαλλική ιστορία με έντονο θρησκευτικό και αριστοκρατικό ποιόν, την οποία ξαναγράφει αφαιρώντας θρησκεία και ιπποσύνη, για να απευθυνθεί σε ένα κοινό που δεν ήταν ούτε αναγκαστικά θρησκευόμενο ούτε αριστοκρατικό, τους ανερχόμενους αστούς και τις εργαζόμενες γυναίκες. Τολμά να ασχοληθεί με πρωτοφανή στη νεότερη λογοτεχνία θέματα - την εφηβική ταυτότητα, τον ανταγωνισμό των γενεών, τη σωματικότητα του ερωτικού πάθους.

Η παρούσα έκδοση σχεδιάστηκε ώστε να κάνει απολύτως προσιτό το όμορφο κείμενο σε αναγνώστες και αναγνώστριες που δεν είναι υποχρεωτικά φιλόλογοι. Πρωτότυπες παρασελίδιες σημειώσεις ερμηνεύουν κάθε σημείο που σήμερα δημιουργεί απορία. Η Εισαγωγή παρουσιάζει νέα στοιχεία για το ιστορικό πλαίσιο· την κριτική αξιολόγηση του κειμένου· και την καινούρια πολυφωνική γραφή της εποχής που ενδυνάμωνε τη γυναικεία φωνή. Αυτήν υπογραμμίζει ο τίτλος της έκδοσής μας που προτάσσει το όνομα της ηρωίδας αντιμεταθέτοντας το συνηθισμένο "Ιμπέριος και Μαργαρώνα". Τους ειδικούς θα ενδιαφέρουν και το παλαιότερο χειρόγραφο και η τελευταία βενετική έκδοση (1806), που παρουσιάζονται για πρώτη φορά σχολιασμένα σε ξεχωριστά κεφάλαια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)