Ο ΜΙΧΑΗΛΟΣ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Στη μεγάλη πείνα, η συχωρεμένη η γιαγιά είχε στην αυλή ελεύθερη τη μοναδική κότα της γειτονιάς π' απόμεινε. Κυριολεκτικά χρυσοτόκος όρνις, της έδινε μέρα παρά μέρα ένα πολύτιμο αυγό.

Το σχολειό μας ήταν δίπλα σε μια ιταλική φαρμακαποθήκη. Κάποτε ένα στρατιωτικό καμιόνι φρενάρησε απότομα, ξηλώθηκε η καρότσα του και γέμισε ο τόπος φάρμακα. Τρέξαμε όλοι αλέστα να διαγουμίσουμε το πλιάτσικο. Ο οδηγός, πλακατζής Ιταλός, κράταγε την κοιλιά του απ' τα γέλια με το μαλλιοτράβηγμα του κόσμου, που έξαλλος έχωνε όπου μπορούσε μπουκάλια-κουτιά-βάζα-ξαντεριασμένους επιδέσμους και λασπωμένα μπαμπάκια. Μέσα στο σαματά, κατάφερα και βούτηξα δυο βάζα με καπάκι σαν της μαρμελάδας. Τα πήγα σπίτι. Μέσα είχανε κάτι πλακέ χάπια σαν προπολεμικά δίφραγκα. [...] (Απόσπασμα από το κεφάλαιο Η ΚΟΤΑ ΜΑΣ)