ΕΛΣΙΝΚΙ

Ο Αβίρ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Αντώνη -τον αγαπημένο του φίλο από την Ελλάδα, τον άνθρωπό του- στο Ελσίνκι, στον τόπο όπου έχει βρει πια καταφύγιο και έχει δημιουργήσει οικογένεια με τη συμπατριώτισσά του Εβίν. Οι δύσκολες διαδρομές του από το Ιράκ στην Ελλάδα και από εκεί στη Φινλανδία, οι περιπέτειες και οι δυσκολίες, οι αλήθειες και τα ψέματα έχουν καθορίσει τη ζωή και την τύχη του. Θα είναι όμως το Ελσίνκι ο τόπος που ονειρεύτηκε;

Ιστορίες ανθρώπων που διατρέχουν χώρες και σύνορα σε ένα μυθιστόρημα περιπλάνησης, σε ένα βιβλίο για τον ανήσυχο και ρευστό κόσμο του εικοστού πρώτου αιώνα, για τη διαφορετικότητα, τη συντροφικότητα και την αγάπη, για την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Είναι, άραγε, ο Αντώνης το alter ego του συγγραφέα; Υπό συνθήκες αυτό δεν θα χρειαζόταν να μας αφορά. Εντούτοις, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν καταξιωμένο μυθιστοριογράφο της χώρα μας που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις, δεν αναζητεί παράπλευρες έννοιες για να περιγράψει ένα αίσθημα και δεν επιδιώκει να αντικειμενικοποιήσει το θέμα του.

Αντιθέτως, θέτει τον εαυτό του (άμεσα ή έμμεσα) στην καρδιά του βιβλίου. Μόνο που αυτή η καρδιά χτυπάει ρυθμικά. Από την αρχή της μετανάστευσης η ελληνική λογοτεχνία προσπάθησε να προσεγγίσει το θέμα άλλοτε με ρεπορταζιακό μάτι, άλλοτε με επιφανειακό τρόπο κι άλλοτε με καταγγελτικό. Είναι από τις λίγες φορές που έχουμε μια ανθρώπινη ιστορία που δεν επιδιώκει να φωνάξει, αλλά να απευθυνθεί στον αναγνώστη με σιγανό τρόπο». [Διονύσης Μαρίνος, bookpress.gr, 7 Ιουνίου]