Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΕΡΑΣΙΩΝ

Πέρυσι τον Νοέμβριο ένα βιβλίο μου έσωσε τη ζωή.

Ξέρω πως τώρα ακούγεται απίστευτο.

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν υπερβολικό αυτό που λέω

ή και μελοδραματικό. Κι όμως, έτσι ακριβώς συνέβη.

Δεν είναι πως σημάδεψε κάποιος την καρδιά μου

κι η σφαίρα πήγε και καρφώθηκε με τρόπο θαυματουργό στις σελίδες

ενός χοντρού, δερματόδετου αντιτύπου των ποιημάτων του Μποντλέρ,

όπως βλέπουμε να γίνεται κάποιες φορές στις ταινίες.

Η δική μου ζωή δεν είναι τόσο συναρπαστική.

Όχι, η χαζή μου η καρδιά είχε πληγωθεί ήδη

από πιο πριν. Μια μέρα που φαινόταν ίδια με όλες τις άλλες."

Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτό πιστεύει ακράδαντα η Ορελί, που μετά τον θάνατο του πατέρα της έχει κληρονομήσει το μικρό του εστιατόριο στο κέντρο του Παρισιού. Μια ολέθρια Παρασκευή του Νοέμβρη, τη στιγμή που η Ορελί είναι πιο δυστυχισμένη από ποτέ άλλοτε στη ζωή της, πέφτει στα χέρια της, σ' ένα βιβλιοπωλείο, ένα μυθιστόρημα. Ξεφυλλίζοντάς το, ανακαλύπτει έκπληκτη μία πρόταση όπου περιγράφεται όχι μόνο το ίδιο της το εστιατόριο, αλλά και μία γυναίκα στην οποία η Ορελί αναγνωρίζει τον εαυτό της. Αφού διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, η Ορελί θα θελήσει να γνωρίσει οπωσδήποτε τον συγγραφέα του, ο οποίος -ως προς αυτό είναι απολύτως πεπεισμένη- της έσωσε τη ζωή, δίχως καν να το έχει σκοπό. Η επιθυμία της, όμως, αποδεικνύεται δύσκολο -για να μην πούμε σχεδόν αδύνατον- να πραγματοποιηθεί. Κάθε της προσπάθεια να έρθει σε επαφή με τον εσωστρεφή συγγραφέα μέσω του εκδοτικού οίκου εμποδίζεται με αποφασιστικότητα από τον εκδότη του, ο οποίος τελικά δέχεται με μεγάλη απροθυμία να προωθήσει στον συγγραφέα το ενθουσιώδες της γράμμα. Και κάποια μέρα η Ορελί βρίσκει στο γραμματοκιβώτιό της ένα μήνυμα από τον συνεσταλμένο συγγραφέα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)