ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΣ

Ο Νούα και ο παππούς του, καθισμένοι σε ένα παγκάκι μιας μικρής πλατείας, λένε αστεία και μοιράζονται την αγάπη τους για τα μαθηματικά και τη ζωή. Όλα είναι οικεία και παράξενα ταυτόχρονα, γιατί η "πλατεία" αυτή μικραίνει σιγά σιγά καθώς η μνήμη του παππού φθίνει. Η επαφή με τον εγγονό και τον γιο του και η αγάπη για τη γυναίκα του, που δεν είναι πια στη ζωή, βοηθούν τον παππού να παραμείνει στην "πλατεία" και να αγωνιστεί ενάντια στην άνοια.

Ένα μικρό αλλά πολύτιμο βιβλίο για τα γηρατειά, τις ακατανόητες ασθένειες του εγκεφάλου και τις δύσκολες στιγμές που ζούμε όταν αποχαιρετάμε έναν άνθρωπο ενώ είναι ακόμα ανάμεσά μας. Πιο πολύ όμως είναι ένα βιβλίο για την ικανότητα να γελάς δυνατά, να αγκαλιάζεις σφιχτά και να αντιλαμβάνεσαι την αξία ενός ωραίου μπαλονιού που ταξιδεύει προς τον ουρανό, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Βαθιά συγκινητική, η νουβέλα του Μπάκμαν υμνεί τη χαρά της αληθινής σύνδεσης ακόμη και την ώρα του αποχαιρετισμού". (PEOPLE)

"Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά". (THE BOOK REPORTER)