ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΛΑΘΟΣ

Πώς η φιλοσοφία μπορεί να γίνει ένα ισχυρό αντίδοτο

στη σύγχρονη επιδημία του ανορθολογισμού

Υπάρχει μια επιδημία λανθασμένης σκέψης στον κόσμο σήμερα. Ανησυχητικά πολλοί άνθρωποι ασπάζονται τρελές, ακόμη και επικίνδυνες ιδέες.

Πιστεύουν ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, απορρίπτουν ως απάτη την ομόφωνη θέση της επιστημονικής κοινότητας για την υπερθέρμανση του πλανήτη, αποδίδουν τη διάδοση του COVID-19 στο δίκτυο 5G.

Η λανθασμένη σκέψη, όμως, οδηγεί και σε λάθος πράξεις, όπως η κατάληψη του Καπιτωλίου στις ΗΠΑ από ένα έξαλλο πλήθος, για παράδειγμα.

Ο Steven Nadler και ο Lawrence Shapiro υποστηρίζουν ότι το καλύτερο αντίδοτο στη λανθασμένη σκέψη είναι η σοφία, η διορατικότητα και η μέθοδος που μας παρέχει η φιλοσοφία.

Με απλό και συναρπαστικό τρόπο παρουσιάζουν τις βασικές αρχές της λογικής, που μπορούν να μας κάνουν πιο ορθά σκεπτόμενους και πιο υπεύθυνους πολίτες.

Το Όταν οι καλοί άνθρωποι σκέφτονται λάθος μάς μαθαίνει να αναγνωρίζουμε εύκολα ένα ανυπόστατο επιχείρημα ή μια αναξιόπιστη πληροφορία, να κρίνουμε αν υπάρχουν αποδείξεις που στηρίζουν ή καταρρίπτουν μια ιδέα, να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στο να πιστεύουμε και να γνωρίζουμε κάτι, και πολλά ακόμη.

Πολύ περισσότερο, μας δείχνει πώς οι πανάρχαιες συμβουλές της φιλοσοφίας για να ζήσουμε καλά, σωστά και, κυρίως, με ενεργό στοχασμό μπορούν να μας βγάλουν από τη σημερινή δύσκολη κατάσταση.

Σε έναν κόσμο όπου ο ανορθολογισμός παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις με τρομακτικές συνέπειες, το Όταν οι καλοί άνθρωποι σκέφτονται λάθος είναι ένας επίκαιρος και ουσιαστικός οδηγός για την επιστροφή στη λογική.

Όταν ο Σωκράτης αναφέρει ενώ­πιον των δικαστών του ότι «δεν αξίζει να ζει κανείς έναν ανεξέταστο βίο», εννοεί ότι όσοι αμελούν το σχετικό είδος στοχασμού δεν διάγουν μια εντελώς πλήρη ζωή.

Δεν ασκούν το διακριτό ανθρώπινο χάρισμα στον επιθυμητό βαθμό, ή δεν το ασκούν καθόλου.

Αν η ικανότητα λογικής μάς διαχωρίζει από τα άλλα πλάσματα, τότε ο ανεξέταστος βίος είναι η ζωή στην οποία ένα μοναδικό, ουσιωδώς ανθρώπινο χαρακτηριστικό δεν αξιο­ποιείται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σαν ένα καθαρόαιμο άλογο κούρσας που περνά τον χρόνο του μέσα στον στάβλο. Ο ανεξέταστος βίος δεν αξίζει επειδή υπολείπεται της ιδανικής μας ζωής ως λογικών όντων.